WIG20

Pewnie z uwagi na wolne w Stanach można było się spodziewać mniejszego ruchu na naszej giełdzie. Wolumen z pewnością pozostawia wiele do życzenie. Dawno nie było tak nudnej sesji na WIG20 pod tym kątem. Dzięki Japonii mieliśmy wyższe otwarcie i na tym siła popytu stanęła, przynajmniej na jakiś czas. Podaż dość lekko zbiła indeks poniżej wsparcia luki 1802 – 1823 w stronę średniej 30dniowej sma.
Zejście poniżej 1781-1787 wiązało by się z formalnym rozpoczęciem realizacji z tytułu (dość kanciastego) Podwójnego Szczytu (z zasięgiem spadku w okolice górki marcowej), lecz sprzedający przystopowali. Popyt wziął się do roboty – choć to za dużo powiedziane i już wisiała w powietrzu groźba, że indeks nie zrobi nawet 500mln zł obrotu (i stało się, 376mln na koniec sesji). Przez następnych kilka godzin ruch był niewielki – w sumie lekkie wybicie dołek z luki, równie lekki powrót. Po 15tej mogło się zdawać przez chwilę, że wstępuje wiara w kupujących, lecz sił wystarczyło na pół godziny.
Sytuacja robi się problematyczna, to popyt powinien od rana wziąć się do roboty i negować ostatnie spadki by było jeszcze możliwe podejście pod 1900, czy choćby powrót do wybitego kanału, ale i podaż poza pierwszą godziną nic wielkiego nie pokazała jakby inwestorzy byli w niepewności co do obrania konkretnego kierunku (zwłaszcza na tle Czechów czy Węgrów dziwnie mogły wyglądać ostatnie sesje). Popyt nie wykorzystał okazji do odbicia, a łatwość spadków jakie nastąpiły w pierwszej godzinie każe podchodzić z rezerwą do kondycji i nastroju akcjonariuszy.